- Κέρκυρα
2. Προσομοίωση
Για Κέρκυρα ξεκίνησε στου ήλιου τα παιχνίδια,
γκάζι στο Honda πάτησε κι οι σκέψεις της στολίδια.
Ηγουμενίτσα έφτασε, τ’ αμάξι πού ν’ αφήσει;
τραβάει κάπου απόμερα μη φάει καμιά κλήση!
Με το «Θοδώρα» σάλπαρε γυρεύοντας μια θέση
είχε παιδιά στο πλάι της, της πιάστηκε η μέση.
Θάλασσα βλέπει και βουνά, καθώς το μαϊστράλι
την πλημμυρίζει με χαρά και πελαγίσια ζάλη.
Με το «Σπυρίδων» γύρισε, γέμισε η ψυχή της
τρεις μέρες ήταν η «τροφή», τρεις μέρες στη ζωή της.
Συνέδριο η αφορμή, πολιτισμοί του κόσμου
ένταξη ξένων στη δομή, βαρύ φορτίο δώσ’ μου.
Bella Venezia Hotel, πιο πέρα απ’ το λιμάνι,
τραγουδιστή υποδοχή χαρούμενη την κάνει.
Εντός της Φιλαρμονικής, ο χώρος των συνέδρων,
μετατροπή της οπτικής και τέντωμα των νεύρων.
Τάνγκο το βράδυ χόρευε, το πάθος το μεγάλο
τραγούδια εμουρμούριζε, θέλει, δε θέλει άλλο;
Τις μπαταρίες γέμισε, σωστή τροφοδοσία,
το όνειρό της γύρευε να βρει πάση θυσία.
Κέρκυρα, 6 Οκτωβρίου 2019
Για Σαλονίκη τράβηξε, το Δίκτυο γυρεύει
το θέατρο ο στόχος της, η τέχνη που λατρεύει.
Στη Ναυαρίνου έφτασε, σε πρόσωπα οικεία
και με τα νιάτα έσμιξε στην πολυκατοικία.
Συνάδελφους συνάντησε στα γνώριμα τα μέρη
τις μνήμες της προσπάθησε σ’ όλους να μεταφέρει.
Συζήτησαν για πρόσφυγες και παίξανε παιχνίδια,
ασκήσεις προσομοίωσης για τραγικά ταξίδια.
Βίωμα ζει προσωπικό, τον πόλεμο θυμίζει
στη βάρκα μεσοπέλαγα τον θάνατο γνωρίζει.
Πολλά τα συναισθήματα από την εμπειρία,
γιατί ως τότε τα ‘ξερε μόνο στη θεωρία.
Θεσσαλονίκη, 20 Οκτώβρη 2019
3. Ρέθυμνο
Στου γιου της το δωμάτιο διαφυγή γυρεύει,
το Ρέθυμνο η έμπνευση και πιάνει να χορεύει.
Το σπίτι το φοιτητικό, τι όαση μεγάλη!
με στίχους καταγίνεται, να δει πού θα τη βγάλει.
Το βράδυ νιώθει να πετά σε μια τρελή μιλόνγκα
απ’ το Καστέλι στα Χανιά και ως τη Σπιναλόνγκα.
Και φτάνοντας η Κυριακή ξημέρωμα στο δρόμο
βλέπει το χρόνο ανάλαφρο να κουβαλά στον ώμο.
Ζεστό πρωί, του λιμανιού τη θέα τραγουδάει
και μες στην τόση ομορφιά αρχίζει να μεθάει.
Και πιάνει πάλι το χορό, σκαρώνει μαντινάδες
κι έτσι γεμίζει το χαρτί με κάμποσες αράδες.
Ρέθυμνο, 3 Νοέμβρη 2019
4. Διαγώνισμα
Στην τάξη διαγώνισμα γράφουν τα μαθητούδια,
τα μυαλουδάκια σκέφτονται και μοιάζουν αγγελούδια.
Στη γλώσσα εξετάζονται, στις ειδικές προτάσεις
ποιο θέμα πραγματεύονται, ποιες οι δικές τους τάσεις.
Κι εκείνη απ’ γραφείο της λύνει τις απορίες,
διευκρινήσεις σύντομες χωρίς αργοπορίες.
Σελίδες καταγράφονται, ο χρόνος λιγοστεύει
οι σκέψεις τιθασεύονται, το λάθος περισσεύει.
Τελειώνουν την εξέταση, στα μάτια την κοιτάνε
αφήνουν τα φυλλάδια, τα λάθη ξεπερνάνε.
Έχει δουλειά στο σπίτι της, τ’ απόγευμα ξοδεύει,
κάθε γραπτό κι ένα παιδί την προσοχή γυρεύει.
Κορησός, 28 Νοέμβρη 2019
5. Εν-συναίσθηση
Το πρόγραμμα ξεκίνησε μαζί με τα παιδιά της
παιχνίδια εν-συναίσθησης έχει μες στην ποδιά της.
Σε κύκλο η συνάντηση, λένε τα ονόματά τους
φρουτοσαλάτα παίζουνε μ’ όλα τα χρώματά τους.
Συμβόλαιο υπογράφουνε, σαν μια κοινοπραξία
την προσοχή γυρεύουνε, μισούν την απραξία.
Λένε τις ιστορίες τους ο ένας με τον άλλο
και το χαρτί γεμίζουνε με στοχασμό μεγάλο.
Πατρίδα και ξεριζωμός είναι τα θέματά τους
της ξενιτιάς τα σύνορα έχουνε βρει μπροστά τους.
Στέλνουνε γράμματα ζεστά, εκφράζουνε τη λύπη
διαβάζουνε τις σκέψεις τους, ο άλλος πως τους λείπει.
Εικόνες ετοιμάζουνε, ακίνητες τις λένε
στο θέατρο στηρίζονται και φαίνονται να κλαίνε.
Με δράση συνεχίζουνε, φοράνε προσωπεία
κοστούμια δοκιμάζουνε, ζητούν την ουτοπία.
Καστοριά, 15 Μάρτη 2020
6. Κορωνοϊός
Εσώκλειστοι παλεύουμε αυτή την πανδημία
ρυθμίσεις εξαγγέλλονται, μα σοβαρή καμία.
Στα σπίτια μας κλειστήκαμε, μα ποια η σημασία,
αφού δε συνετίζεται μ’ αυτά η εκκλησία;
Εκείνη απ’ το παράθυρο κοιτάζει στην ευθεία
κι η Καστοριά στη σκέψη της να κρέμεται απ’ τα θεία.
Μεγάλος είν’ ο κίνδυνος και φόβος αναλόγως
τα νεύρα δοκιμάζονται, ζητείται ψυχολόγος.
Η άνοιξη εσκίρτησε, με τον ιό θυμώνει
ένας θεός μας όρισε το τι μας ξημερώνει.
Η ανθρωπιά μας κρίνεται με την αλληλεγγύη
στη σκέψη μας ο γείτονας, ο φίλος, οι οικείοι.
Ξεκίνησε βροχόνερο, σωστή μελαγχολία
παροξυσμός ολημερίς στα Μέσα τα γελοία.
Καστοριά, 15 Μάρτη 2020
7. Radio Garden
Όλα τα ραδιόφωνα ήρθαν στο κινητό της
η κάθε χώρα τραγουδά, θα μάθει τον ρυθμό της.
Βενεζουέλα και Χιλή, Αργεντινή κι Αζόρες
τα ισπανικά της εξασκεί, ακούει με τις ώρες.
Πατώντας το κουμπάκι της φτάνει στην Ινδοκίνα
κι εκεί τραγούδια ακούγονται αλλιώτικα από κείνα.
Λίγα λεπτά αργότερα πετάγεται πιο κάτω
και βρίσκει φοβερό σταθμό με dance και pop γεμάτο.
Σαν άκουσε απ’ όλα αυτά, το σκέφτηκε λιγάκι
πως λίγο το παράκανε και κλείνει το κουμπάκι.
Την άλλη μέρα βιαστικά κάτι τη γαργαλούσε
και τρέχει αλαλάζοντας, αχ κινητό μου πού σαι;
Πατάει πάλι τον σταθμό κι αρχίζει να σκαλίζει
ακούγοντας τις μουσικές, καθώς τη γη γυρίζει.
Καστοριά, 16 Μάρτη 2020
8. Βιογραφία
Απρίλη ήρθε στη ζωή, σαββατογεννημένη,
ο Βόλος η γενέτειρα, το κοσμικό λιμάνι
κι ήταν βουνίσιος ο μπαμπάς, νησιώτισσα η μάνα
και τ’ όνομά της Αρετή, όπως και του Κορνάρου,
ολόξανθη και πεταχτή με πρόσωπο αγγέλου.
Τα πρώτα χρόνια έμεναν στη Νέα Ιωνία,
προσφυγικό συνοικισμό στις παρυφές της πόλης
κι έπειτα μετακόμισαν, έφυγαν για το άστυ,
όπου σχολείο πήγαινε σ’ όλη την εφηβεία.
Με το ποδήλατο γυρνά στα φροντιστήριά της
για τ’ αγγλικά, τα γαλλικά, τη μουσική παιδεία,
για έρωτες εφηβικούς, τα πρώτα χτυποκάρδια.
Με τον μπαμπά φιλόλογο την ποίηση γνωρίζει
με έμφαση ξεχωριστή στη μελοποιημένη
κι εκτός από την ποίηση μυείται και στ’ αρχαία
ακόμη και στη βόλτα τους σα να ‘τανε παιχνίδι,
έτσι που ήταν φυσικό με τόση ετοιμασία
στη Φιλοσοφική Σχολή να μπει από τους πρώτους
και πλέον να εγκατασταθεί ψηλά στη Σαλονίκη.
Τέσσερα χρόνια πέρασαν δίχως να καταλάβει
διαβάζοντας, γυρίζοντας, γνωρίζοντας ανθρώπους,
κι επέστρεψε στην πόλη της, έτοιμη να διδάξει
με τον μπαμπά της δίπλα της σε ό,τι χρειαζόταν.
Μεγάλωσε κι ωρίμασε κι έφτασε πια η ώρα
να φτιάξει οικογένεια μ’ ευθύνη πια δική της
και διάλεξε τον άνθρωπο που θα ‘χε σύντροφό της
συνοδοιπόρο στη ζωή και σε χαρές και λύπες.
Τον γιο της έφερε στο φως σαν μπήκε στα τριάντα
και τότε διορίστηκε κι έφυγε για άλλη πόλη
κι εκεί αγκυροβόλησε για μια εικοσαετία
μαζί με το βλαστάρι της, το μόνο σύντροφό της.
Το θέατρο την κέρδισε, οι συγγραφείς βιβλίων
μυώντας και τους μαθητές στη βιβλιοφιλία
και κάθε χρόνο έπειτα της έγινε συνήθεια
με συνδρομή του ΕΚΕΒΙ να δίνει παραστάσεις
φιλοξενώντας συγγραφείς κι αξέχαστη θα μείνει,
της Άλκης Ζέη ο ερχομός που θαύμαζ’ από χρόνια
και συντροφιά γιορτάσανε το κλείσιμο του χρόνου.
Με τα κοινά ασχολήθηκε στο χώρο του βιβλίου
υπεύθυνη Δημοτικής Βιβλιοθήκης πλέον,
κι έκανε Λέσχη Ανάγνωσης ακόμη κι ενηλίκων
και τους ενέπλεξε κι αυτούς στην τέχνη του θεάτρου.
Μόνιμος σύντροφος ο γιος σε κάθε νέο βήμα
διάνθιζε τις επαφές, γέμιζε εμπειρίες,
ώσπου πια ήρθε ο καιρός ν’ ανοίξει τα φτερά του
και κίνησε για Ρέθυμνο, εκεί για να σπουδάσει.
Και τότε πια οργάνωσε αλλιώτικα τον χρόνο
καινούργια ενδιαφέροντα έβαλε στη ζωή της.
Με τον χορό ξεκίνησε τη ρότα της να βρίσκει
το τάνγκο την εκέρδισε, της πήρε τα μυαλά της
κι άρχισε τα ταξίδια της, να τρέχει να χορεύει,
γνώρισε φίλους, αγκαλιές, καινούργιες εμπειρίες,
το μακρινό το Τόκυο, Μαδρίτη, Βερολίνο,
μα το Μπουένος Άιρες έμεινε τ’ όνειρό της.
Σαν να μην έφτανε ο χορός νέες σπουδές αρχίζει
και γίνεται φοιτήτρια στην ώριμή της νιότη.
Το τέλος της διαδρομής τη βρήκε να κοιτάζει
το δρόμο που σεργιάνισε όλα αυτά τα χρόνια
την ώρα που ξεκίναγε τη διπλωματική της
εν μέσω …παρανοϊού εσώκλειστη και μόνη.
Αυτή είν’ η ιστορία της, μέχρις εδώ η γραφή της
και έπεται συνέχεια, πού να την ξέρει όμως;
Καστοριά, 19 Μάρτη 2020
Υ.Γ. Τα ποιήματα τα έγραψα για του μάθημα «Νεότερη ελληνική ποίηση και Δημιουργική Γραφή» με καθηγητή τον Τριαντάφυλλο Κωτόπουλο στο ΠΜΣ «Δημιουργική Γραφή» της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Φλώρινας του τμήματος Νηπιαγωγών.
Αρετή Κάρκου 