Μοιράζομαι σ’ αυτή την ανάρτηση την εμπειρία της απόδρασης στα Σκόπια με την τανγκο-οικογένειά μου, δηλαδή με την Τίτη, τον Ηρακλή και την Έφη. Δυο χρόνια πριν είχα πάει με την Τίτη και τον Ηρακλή. Η ελληνική παρουσία τότε δυναμική. Αυτή τη φορά εν μέσω σκοπιανού ήμασταν μόνο 20 άτομα. Ο μαραθώνιος είχε άρωμα Βαλκανίων και Ιταλίας, αλλά και Ισπανίας, Αργεντινής, Γαλλίας, Βοστώνης. Παρασκευή βράδυ και Σάββατο μεσημέρι το λιώσαμε… Το Σάββατο βράδυ η κόπωση εμφανής. Φόρεσα τα παπούτσια της πράκτικας, για λίγο ακόμη. Κυριακή μεσημέρι αποφασίσαμε ότι έπρεπε να φύγουμε ανήμποροι πια για λίγες ακόμη στροφές στη μεσημεριανή μιλόνγκα. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Φλώρινα γεμάτοι από τις αγκαλιές. Διανυκτέρευση στη Φλώρινα στους «θετούς» γονείς μου, στο άλλο μου σπίτι και το πρωί για Καστοριά κατευθείαν στην τάξη με τις μπαταρίες φορτισμένες στο φουλ, γεμάτη υπομονή, να αντιμετωπίσω τα εφηβάκια μου…
